Ουρανός

Το άστρο έλαμπε

και όσο το κοίταζα

τόσο πιο κοντά ερχόταν μεγαλώνοντας

ώσπου με τύλιξε ολόλαμπρο σαν ήλιος

πελώριος, φωτεινός

με πήρε, με σήκωσε

μέχρι τον χωρίς όρια ουρανό

και τότε ανακάλυψα

πως ο κόσμος δεν έχει όρια, μόνο εμείς τα ορίζουμε

από φόβο μήπως χάσουμε ότι αγαπάμε

και τότε

αγάπησα τα πάντα

στη ζωή και πέρα από τη ζωή

Όνειρο

Πάνω στη θάλασσα

το μονοπάτι ασημένιο

από το φως του φεγγαριού

Και το μικρό κορίτσι

φαντάζεται να το περπατά

στο Θεό να φτάσει

Σκέφτεται πως στο τέρμα

το περιμένουν άγγελοι όμορφοι

Ένα υπέροχο όνειρο

Σκέψεις Ι

Όταν θα έχω φύγει για το επέκεινα  
[Οκτώβριος 2013]

Άκου πως τιτιβίζουν τα σπουργίτια, πως σιγομουρμουρίζει ο αέρας.

Άκου τον φλοίσβο στη θάλασσα, το νανούρισμα της βροχής.

Κοίτα το χαμόγελο του παιδιού, το γαλάζιο τ' ουρανού.

Κοίτα τα λευκά και ροζ σύννεφα.

Θυμίσου πόσο σ'αγάπησα, πόσο αγάπησα τους ανθρώπους, πόσο φρόντισα τα ζώα, τα λουλούδια.

Όλα θα σου θυμίζουν εμένα, όταν θα έχω φύγει μ'ακέραιη ψυχή, όλα θα σου θυμίζουν τα έργα των χεριών μου.

Θέλω να με θυμάσαι μ' αγάπη.

Θυμίσου μ'αγάπη και χάρη να ζεις για σένα και μόνο.

Θυμίσου πως είσαι ταξιδιώτης της ζωής,

ένα διαβατάρικο πουλί.