Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2024

Νίκος Γκάτσος

 


Στα κακοτράχαλα τα βουνάμε το σουράβλι και το ζουρνάπάνω στην πέτρα την αγιασμένηχορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι. 
Ο Νικηφόρος κι ο Διγενήςκι ο γιος της Άννας της Κομνηνής.
Δική τους είναι μια φλούδα γηςμα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείςγια να γλιτώσουν αυτή τη φλούδααπ' το τσακάλι και την αρκούδα. 
Δες πώς χορεύει ο Νικηταράςκι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.
Από την Ήπειρο στο Μοριάκι απ' το σκοτάδι στη λευτεριάτο πανηγύρι κρατάει χρόνιαστα μαρμαρένια του χάρου αλώνια. 
Κριτής κι αφέντης είν' ο Θεόςκαι δραγουμάνος του ο λαός.
 
 

Τα κακώς κείμενα της Ελλάδας

 


Λοιπόν θεωρούνται έξυπνοι, υιός και αδέλφια αποθανόντος αδελφού για ν' αποφύγουν να πληρώσουν χρέη στην Εφορία να κάνουν αποποίηση κληρονομιάς. Η Εφορία όμως θα φροντίσει να τα εισπράξει από συγγενείς β,γ ακόμα και δ βαθμού, οι οποίοιδεν είχαν σχέση με αυτό το άτομο και δεν είχαν καν ενημερωθεί για τον θάνατό του.

Η εφορία πάλι ζητάει τα χρήματα μόνο από τους εξ αίματος συγγενείς, ενώ οι συγγενείς της μητέρας μένουν στο απυρόβλητο. Όμως εγώ γνωρίζω πως η τιμή και το όνομα μιας οικογένειας καθαρίζει από τους συγγενείς α' βαθμού. Αν υπήρχε κληρονομιά για να εισπράξουν δεν θα προέβαιναν στην αποποίηση. Για ένα χρέος από Φ.Π.Α. 2400 ευρώ μετά από μια πενταετία έφτασαν ειδοποιήσεις σε 6 συγγενείς β,γ, και δ βαθμού για χρέος στον καθένα/στην καθεμία 628 ευρώ!

Θεωρείται έντιμο ένα κράτος με τέτοιο νόμο; Διάβασα ότι παλαιότερα θεωρείτο ανέντιμος αυτός που δεν πλήρωνε χρέος από χαρτοπαίγνιο, και έτσι φρόντιζαν οι συγγενείς α' βαθμού να καθαρίσουν το όνομα και την τιμή. Ξυπνήστε λοιπόν, αλλάξτε τους νόμους για να μην θεωρώ ότι η πατρίδα μου δε μεριμνά για τη ζωή των αδύναμων πολιτών.

Ευμορφία

Νίτσε

 


Διαφυλάξτε το κέντρο σας, λέει ο Νίτσε, και το κακό δεν θα έχει που να πατήσει.

Έχουμε απέναντί μας σαν ανταμοιβή ένα κόσμο τόσο πλούσιο σε πράγματα όμορφα ... φοβερά και θεϊκά ... τώρα δεν υπάρχει πιοα τίποτα να μπορεί να μας χορτάσει.

Mary Oliver

 

Θα μεγαλώσει ο κήπος, θα κυλήσουν τα ποτάμια προς την σωστή κατεύθυνση, θα συνεχίσει να γυρίζει η γη έτσι όπως διδάχτηκε και αν όχι πως θα το διορθώσω?

Ήμουν σωστή, ήμουν λάθος, είχα δίκιο ειχα άδικο,
Θα τυχώ συγχώρεση,
Μπορώ να τα κάνω καλύτερα?

Θα μπορέσω ποτέ να τραγουδισω?
Ακόμα και τα σπουργίτια μπορούν να το κάνουν ενώ εγώ όχι...
Λοιπόν είμαι απαρηγόρητη.

Η όραση μου αδυνατίζει ή απλά το φαντάζομαι,θα πάθω ρευματισμους, εγκεφαλικό, άνοια?

Εντέλει είδα ότι η ανησυχία δεν έχει κανένα αποτέλεσμα.
Και παραιτήθηκα.
Το άφησα.
Και πήρα το παλιό μου σώμα και
βγήκα έξω το πρωί και τραγούδισα .

 Mary Oliver

Rainer Maria Rilke


 

 Ζω τη ζωή μου σε διευρυνόμενους κύκλους

που απλώνονται σε όλον τον κόσμο.

Μπορεί να μην ολοκληρώσω ποτέ τον τελευταίο,

αλλά δίνομαι ολόψυχα σε αυτόν.

Διαγράφω κύκλους γύρω από τον θεό,

αυτόν τον αρχέγονο πύργο.

Κάνω κύκλους εδώ και χιλιάδες χρόνια,

και ακόμα δεν ξέρω: είμαι γεράκι,

μια καταιγίδα ή ένα υπέροχο τραγούδι;

Rainer Maria Rilke

Το κόκκινο νησί - 'Αδμητος


Η Θάλλασα η γαλάζια μιλά τη γλώσσα μας

Κι ο ουρανός, η Σημαία μας είναι

Οι τάφοι των Πατέρων μας απόδειξη δογματική

Ο ωραίος λαός, απόδειξη πραγματική

Οι αγχόνες ακόμα στημένες

Των Χριστιανών ο Χριστός ξανασταυρώνεται!

Πόσο μόνα μοιάζουν τα βουνά, πόσο ερημικά!

Σαν δεν ακούγονται κροταλισμοί φεροί πολυβόλων

Σαν δεν ακούγονται αντάρτικα τραγούδια

Σαν δεν γεμίζουν από πατημασιές αγωνιστών

Πόσο έρημα και άσκοπα είναι τα βουνά

Κι οι πόλεις;

Πεθαίνουν στη ρουτίνα της σαπίλας

Πεθαίνουν στο λυκαυγές του μισοφέγγαρου

Και στο λυκόφως του Ελληνισμού

Μαπλησιάζει

Η ώρα πλησιάζει, θα ξανάρθει, θα ξαναγίνει

Κάθε λιθάρι και τουφέκι

Κάθε σπίτι και στρατώνας

Κάθε δέντρο και μια παγίδα

Παγίδα θανά του και νεκρανάστασης

Και σαν θα γίνει

Στους χάρτες όλου του Κόσμου

η Κύπρος

Κόκκινο θα σημειώνεται νησί

Γιατί το ίμα που θα χυθεί

θα πρέπει να χορτάσει

το αιώνας διψασμένο Ελληνικό Κορμί.

Άδμητος, 21/8/1990

Ο δήμος μας

 


Το Φθινόπωρο είχαμε Δημοτικές εκλογές και η κατάσταση στην πόλη μου με αναγκάζει να θίξω κάποιες καταστάσεις. Ζω στην Τούμπα και θεωρώ πως η συνοικία μου αδικείται καίτοι θεωρείται κέντρο. Οι δρόμοι δεν σκουπίζονται επαρκώς και βέβαια φταίει και ο πολίτης που δεν σέβεται το μέρος που ζει. Όμως οι κύριοι υπεύθυνοι είναι αυτοί που κινούν τα νήματα αυτής της πόλης, που τελικά μόνο 'συμπρωτεύουσα' δεν είναι!

Για τα στραβά της πόλης φταίει η ατιμωρησία που επικρατεί γενικά στη χώρα. Δεν θυμάμαι πότε έγινε η τελευταία ασφαλτόστρωση πια. Όλοι οι δρόμοι είναι χιλιομπαλωμένοι με τρύπες και αναχώματα από φερτά υλικό που κατεβαίνουν με κάθε καταιγίδα και μένου μήνες δίπλα στα σπασμένα κράσπεδα των πεζοδρομίων.

Οι υπηρεσίες 'κοινής ωφελείας', που μόνο τέτοιες δεν είναι, ανοίγους διόδους για καλώδια, κάνουν τη δουλίτσα τους και αφήνουν πίσω τους το χάος. Δέντρα που κόπηκαν εδώ και χρόνια, όμως δεν ξεριζώθηκαν ποτέ. Σπασμένες και σκορπισμένες πλάκες που μια χαρά μπορείς σκοντάφτοντας να σπάσεις πόδι ή χέρι. Ο άντρας μου υποστηρίζει πως γίνονται έργα, ίσως φροντίστηκαν κάποιοι δρομίσκοι. Όμως εγώ βλέπω στο δρόμο που περπατάω με μπαστούνι λόγω ηλικίας πως ζω σε μία υπανάπτυκτη βρώμικη πόλη. 

Δεν λέω, καλές οι πολιτιστικές εκδηλώσεις και οι παρελάσεις, όμως ο μέσος πολίτης θέλει να μην μυρίζουν σκουπίδια στη γειτονία του. Πληρώνει άλλωστε αρκετά δημοτικά τέλη για να μην συμβαίνει αυτό. Δεν ζητάω βέβαια να πλένονται οι δρόμοι και τα παζοδρόμια, κάτι που συμβαίνει στη γειτονική μας Βουλγαρία! Να γίνει μια διατάξη που να απαγορεύει τα απορρυπαντικά στα μπαλκόνια διότι καταλήγουν οι σαπουνάδες στους δρόμους που γίνονται αδιάβατοι. Να τιμωρείται με πρόστιμο κάθε παρανομία μια και τα περί Ελληνικού φιλότιμου είναι για αφελείς. 

Η παραλία της Νύφης του Θερμαϊκού θα έπρεπε να είναι γεμάτη με κάθε είδους πλεούμενα και όχι με καφετέριες που αργοσχολούν...

Πείρα της ζωής

 

Πολλά είναι αυτά που το γήρας συνοδεύουν. Στην κορυφή αυτών είναι βέβαια η λέξη 'Πείρα' της ζωής. Εντυπωσιάζομαι που θυμάμαι κάτι επουσιώδες και ξεχνώ άλλα. Ο δάσκαλός μου μού είχε εξηγήσει πως έτσι προστατεύω τον εαυτό μου. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. 

Με χαροποίησε που θυμάμαι τι ενδιέφερε την κοινωνία στην νεότητα μου και τι στη σημερινή εποχή. Χάρηκα διαπιστώνοντας ότι διαθέτω μια καλή μνήμη σε διαφορετικές περιόδους της ζωής μου. Λόγου χάρη θυμάμαι τίτλους εφημερίδων ούσα μαθήτρια, θυμάμαι περιοδικά Ελληνικά και ξένα όπως το Reader's Digest, το Cosmopolitan, τα Επίκαιρα, τον ταχυδρόμο, τη Γυναίκα και ακόμα ακόμα το Ρομάντζο, τον Θησαυρό και πολλά άλλα.

Στις τόσες σελίδες ανακάλυπτα διαμάντια δημοσιογραφίας, αλήθειες και προβληματισμούς που διαμόρφωσαν το άτομο που είμαι σήμερα. Χαίρομαι που κατάφερα να κρατήσω τον χαρακτήρα μου και δεν παρασύρθηκα από τον μοντερνισμό της κάθε εποχής καλό ή κακό.

Ευμορφία

Καθήκον


 Στάϊνερ

Το καθήκον όμως στέκεται πάνω από το αν αρέσει ή δεν αρέσει κάτι. Τόσο ψηλά μπορεί να 

βάζει ο άνθρωπος το καθήκον, ώστε να θυσιάζει γι αυτό τη ζωή του. Και τόσο ψηλότερα 

στέκεται ο άνθρωπος, όσο περισσότερο έχει εξευγενίσει τις κλίσεις του, τις ευαρέσκειες και 

απαρέσκειές του, που ν'ακολουθούν αυτές οι ίδιες χωρίς εξαναγκασμό, χωρίς υποταγή, το 

αναγνωρισμένο καθήκον. Το ηθικό καλό όπως και η αλήθεια έχουν την αξία της αιωνιότητας 

μέσα τους και δεν την αποκτούν μέσω της αισθαντικής ψυχής.

60 χρόνια γάμου

 

Επέτειος 60 χρόνων γάμου με τον Γιώργο. Για τα σημερινά δεδομένα φαντάζει κάτι ασύλληπτο, για εμάς που το ζήσαμε είναι μια πραγματικότητα. Ένας δρόμος με τα πάνω και τα κάτω... Χρόνια δύσκολα, επιβιώσαμε μόνοι μας και μάλιστα βοηθώντας γονείς, επειδή είμασταν ολιγαρκείς και εργατικοί. Ζήσαμε πέτρινα χρόνια, εμείς τα παιδιά του πολέμου, όπως μας αποκαλώ!

Στίψαμε τη ζωή να χαρούμε τις μικροαπολαύσεις και με κουράγιο αντιμετωπίσαμε όσες αναποδιές ήρθαν στο δρόμο μας. Προσωπικά δεν μετανιώνω για όσα έπραξα αυτά τα χρόνια με τη δύναμη και τη σοφία που διέθετα. Με τη σημερινή εμπειρία της ζωής, ίσως να δρούσα με περισσότερη σοφία, όμως χαίρομαι για όσα κατάφερα με το μυαλό, τα χέρια και τις δικές μου πλάτες. Ιδιαίτερα χαίρομαι για το μεγάλωμα των δύο παιδιών μου, φροντίζοντας να τους δώσω κατά πρώτον Ηθικές Αξίες και ό,τι υλικό μου ήταν δυνατόν.

60 χρόνια είναι μια ζωή, Θεέ μου. Ελπίζω να μην πήγε στράφι! Και φόρεσα στην καρδιά μου τα ακαλή της.

Ευμορφία.

Ο Τάφος του του Ιωάννη Πολέμη (Εστία, 29 Μαίου 1908)

 


Είτε κάτω από μάρμαρα είτε σε βάθη λάκκου

του κάκου ψάχνουν για να βρουν τον τάφο σου, του κάκου!

Δεν είναι ο τάφος σου ουτ' εκεί κι αλλού δεν είναι,

Κι ούτε κοιμάσαι αξύπνητα στον Άδη, Κωνσταντίνε.

Τα δάκρυα μνήματα νεκρών και πεθαμένων βρέχουν,

Μα τάφο στα βαθειά της γης οι αθάνατοι δεν έχουν

Κι όποιος ζητεί κι ανερευνά να δει που σαι θαμμένος

ας πάει στο κοιμητήρι αυτό που το καλούν το Γένος.

Εκεί στη μέση μια Καρδιά σπαρταριστή απομένει

Απ' τις δικές μας τις καρδιές όλες μαζί πλασμένη.

Η αργοδουλεύτρα Εκδίκηση κι η μαυροφόρα Ορφάνια

Συνάζουν νεκρολούλουδα και πλέκοντας στεφάνια

Που μήτε καν μαραίνονται και μήτε ξεφυλλίζουν,

Στολίζουν την Καρδίαν αυτή, σαν μνήμα την στολίζουν.

Πριν γείρη ο ήλιος δειλινός, πριν την αυγή ανατείλει

Στο πλάι ολόρθη η Μνήμη μας, ακοίμητο καντήλι

Λάμψη κρυφοτρεμάμενη, θλιμμένη λάμψη ρίχνει

Και τ' όνομά σου δείχοντας χρυσογραμμένο, δείχνει

πως η Καρδιά η σπαρταριστή δκός σου τάφος είναι.

Όχι, δεν είν΄ο τάφος σου στο χώμα, Κωνσταντίνε!

17 Ιανουαρίου 2023

 


Λοιπόν τώρα μόνο αλήθειες.

Ο Βασιλεύς Γεώργιος ο Α' πήρε τον θρόνο της Ελλάδος, διότι έτσι αποφάσισαν οι μεγάλες δυνάμεις για το μικρό νεοσύστατο κράτος των Ελλήνων, όμως έφερε μαζί του προίκα τα Επτάνησα κατόπιν συμφωνίας. Δηλαδή ο Γεώργιος μεγάλωσε την Πατρίδα!

Ο Κωνσταντίνος ο Α' προσέθεσε τη Μακεδονία μας κερδίζοντάς την από τους Τούρκους, δηλαδή η Ελλάδα μεγάλωσε κι άλλο! Και τώρα άλλο κεφάλαιο που πονάει: ο Τσίπρας χάρισε το όνομα της Μακεδονίας μας χωρίς Δημοψήφισμα, χάρισε χωρίς αιδώ την Μακεδονική γλώσσα και προ πάντων το Μακεδονικό έθνος στους Σλάβους! Λίγη ντροπή... Λοιπόν Σιωπή, Σιωπή...

Μόλις κηδεύσαμε τον Βασιλέα μας, μόλις τον σκέπασε το χώμα που λέτρεψε, που αγάπησε και αυτό το χώμα τον πήρε μέσα στα σπλάχνα της!... με χαμόγελο όπως χαμογελούσε και ο ίδιος. Ναι, σίγουρα, το χώμα αυτό είναι ελαφρύ σαν Ελληνικό Αεράκι!

Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2023

Ζήσε το Σήμερα


 

Θυμίσου!

Για την υπόλοιπη ζωή μου αυτή την τόσο ξεχωριστή μέρα, Θεέ μου, Βοήθα με...

Δυο μέρος δεν θα με προβληματίσουν ποτέ ξανά. Το χθες έχει περάσει οριστικά και δεν μπορώ να το ελέγξω. Για το αύριο, μέχρι να ανατείλει ξανά ο ήλιος, δεν έχω βλέψεις επειδή είναι ακόμη αγέννητο. Μόνο το Σήμερα υπάρχει...

Αύγουστος 2023

 


Εγώ από χαρακτήρος ήμουν αισιόδοξη. Αυτό μου έδινε χάρισμα και δύναμη ν' αντιμετωπίζω καταστάσεις και να νικώ τις περισσότερες φορές. Αλλά όχι πια. Όλη η ζωή είναι ένα ψέμα, όχι ψευδαίσθηση, ψέμα. 

Ψέμα η τέλεια υγεία, ψέμα οι σχέσεις, υπερισχύει το συμφέρον και το βόλεμα και ο εγωϊσμός του καθενός, που βλέπει τον εγωϊσμό του άλλου, δυστυχώς. Ως αλήθεια λογίζεται πλέον το χρήμα με το οποίο υπερισχύεις στις συναλλαγές αυτού του γήινου επιπέδου. Τι κρίμα, να ζεις μέσα στη ψευτιά και την υποκρισία! Η Αλήθεια υπάρχει αλλά ποιος την αναζητέι; Να τον ψάξουμε με το φανάρι του Διογένη...

Ένα όμορφο τραγούδι τα λέει όλα, όμως το ακούμε;

'Όλα είναι ένα ψέμα

Μιαν ανάσα, μια πνοή

Σα λουλούδι κάποιο χέρι

θα μας κόψει μιαν αυγή

(να είναι αυγή Θεέ μου, γεμάτη φως σε παρακαλώ).

Μάιος 2023


Η τηλεοπτική σειρά 'Τα καλύτερά μας Χρόνια' με έβαλε στην σκέψη να θυμηθώ τα δικά μου ΄καλύτερα χρόνια'. Υπήρξαν σίγουρα δύσκολα τα χρόνια που έζησα σαν παιδί γεννημένο μέσα στον πόλεμο από πολύτεκνη οικογένεια. Έζησα παιδική ηλικία μέσα σ' έναν αιματηρό εμφύλιο, όμως κατάφερα να επιβιώσω και στη συνέχεια να τελειώσω κάποια σχολεία και να δουλέψω.

Είχα άγνοια για τη ζωή και τους ανθρώπους και αυτό μου στέρησε να χαρώ πολλά πράγματα. Κύλησε πολύ νερό στα ποταμάκια που διάβηκα, τα οποία βέβαια με έκαναν  σοφότερη όχι όμως πονηρότερη. Μου έλειπε αυτό το 'ελάττωμα' ή χάρισμα, όπως το βλέπει κανείς. 

Ερωτεύτηκα, παντρεύτηκα και έκανα δυο παιδιά που τα μεγάλωσα μόνη μου, χωρίς καμία στήριξη από τις δυο οικογένειες, είτε οικονομική, είτε ηθική και βέβαια ούτε κρατική... Τα όποια πρόνομια δόθηκαν πολύ αργότερα. Όπως έλεγα αστειευόμενη 'εγώ βιάστηκα να γεννηθώ'.

Η συζυγική ζωή κυλούσε ήρεμα αφού δεν είχα απαιτήσεις. Άγνωστη αυτή η λέξη για μένα αφού ήξερα μόνο να δίνω και να μην απαιτώ. Αργότερα έμαθα πως όποιος δεν απαιτεί δεν του δίνουν, δεν παίρνει. Φρόντισα τα παιδιά μου όσο μπορούσα καλύτερα και έκανα πολλά λάθη που τα πληρώνω ακόμα επειδή ήμουν ανίδεη και άβγαλτη στις κακοτοπιές και στις πονηριές των άλλων. Αφελής όπως ήμουν δε φρόντισα να εξασφαλίσω τα γεράματά μου, τρέχοντας και βοηθώντας χωρίς να είμαι υποχρεωμένη, τους πάντες κυριολεκτικά.

Βέβαια κάνοντας κατάχρηση των δυνάμεών μου έφθειρα την υγεία μου και επιτέλους κατάλαβα πως ανάλωσα τον εαυτό μου σε πολλούς και πολλά που δεν άξιζαν, συγγενείς και ξένους. Λοιπόν αναπολώντας αυτό το μακρύ παρελθόν κατέληξα πως τα 'Καλύτερά μου Χρόνια' ήταν αυτά της νοιότης μου που ήμουν γερή, νέα, όμορφη, με καλή δουλειά, προ πάντων νέο κορίτσαι με όρεξη να δράσω, να ζήσω και να κάνω, να πετύχω αυτ΄που ήθελα και δεν το τόλμησα. Τώρα είναι αρά, ο Χρόνος δε γυρίζει πίσω. Όπως διάβασα κάποτε: τρία πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν:

Η πικρή κουβέντα που ξεστόμισες

Η πέτρα που πέταξες

Ο χρόνος και η ευκαιρία που χάθηκα.

ΠΟΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ!