Δεκαπενταύγουστος

Δεκαπενταύγουστος, γιορτή της Παναγίας μας. Φέτος είχαμε ένα πολύ ζεστό καλοκαίρι. Οι θερμοκρασίες πολύ υψηλές, όμως η πίστη των Ελλήνων στην Μεγαλόχαρη μεγάλη και άσβεστη. Η κρατική τηλεόραση μετάδωσε τον πανηγυρικό εσπερινό στο νησί της Τήνου, καθώς και την Θεία Λειτουργία προς τιμήν της Μητέρας όλων των Ελλήνων.

Τα παρακολούθησα και φαντάστηκα πως ήμουν κι εγώ μεταξύ των χιλιάδων πιστών που πλημμύρισαν το νησί. Από το διαδίκτυο έμαθα πως υπάρχουν πάνω από 700 εκκλησίες αφιερωμένες στην Παναγία μας και δεν θυμάμαι πόσα χωριά και τοποθεσίες που φέρουν το όνομά της. Μεγάλη η χάρη της εύχομαι σοφία σ' όλους όσοι κρατούν τις τύχες των απλών ανθρώπων στα χέρια τους.

Όμως τη αυτή τη νύχτα της 15ης Αυγούστου, ημέρα Πέμπτη για μένα γράφτηκε με πύρινα γράμματαστην καρδιά μου και στο μυαλό μου. Το βράδυ η κρατική τηλεόραση είχε ένα αφιέρωμα στην Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου σε απευθείας μετάδοαση από το Ηρώδειο. Είδα και άκουσα φρικτά και ανήκουστα πράγματα που υπέστησαν οι Πόντιοι εκείνα τα χρόνια της εξορίας και των θανάτων από τους Νεότουρκους. Έμεινε η απορία μου χωρίς απάντηση: Η 'Διεθνής Κοινότητα' ούτε άκουσε, ούτε είδε; 

Εμένα, μια και είμαι ποντιακής καταγωγής γεννημένη στη Μακεδονία με συγκίνησε ιδιαίτερα, όμως πιστεύω πως οποιοσδήποτε άνθρωπος θα δάκρυζε μ' αυτά που είδαμε και ακούσαμε σ' αυτό το εξαιρετικό αφιέρωμα. Οι εικόνες που προβλήθηκαν ήταν πέρα για πέρα αληθινές και το γνωρίζω επειδή εγώ άκουσα τι τράβηξαν οι Πόντιοι από την Κερασούντια μητέρα μου, δηλαδή από πρώτο χέρι, όταν τους ανάγκασαν να αφήσουν τις πατρώες εστίες τους οι Τουρκικές αρχές και βρέθηκαν γυμνοί και πεινασμένοι στο Σοχούμ της Ρωσίας. Η μητέρα μου ήταν μόνο οκτώ χρονών και μέχρι τότε δηλαδή το 1916 δεν σκέφτηκε πως μπορεί ο άνθρωπος να κάνει τόσο κακό στον συνάθρωπό του. Εκείνη την εποχή ο μεγάλος Βίκτωρ Ουγκώ έγραφε: "Τούρκοι: Το μόνο αντιανθρώπινο είδος της Ανθρωπότητας".

Όσοι έλαβαν μέρος εθελοντικά σ' αυτή τη μαγευτική βραδιά ήσαν πάνω από άριστοι. Τραγούδι, μουσική να σου ματώνει την καρδιά από τη μια και να ατσαλώνει την πίστη και την θέληση για ζωή συγχρόνως. Χοροί όμορφοι, αυθεντικές στολές με όμορφους νέους και νέες που χαίρονταν αυτό που έκαναν, ζούσαν με κέφι. Το αποκορύφωμα ο πολεμικός χορός των Ποντίων που η ιστορία του ανάγεται στην Αρχαιότητα μια και αυτή η φυλή, οι Πόντιοι, είναι απόγονοι των Ιώνων από την εποχή της Αργοναυτικής εκστρατίας. 

Όταν βλέπω τους Πόντιους να χορεύουν με τέτοια δύναμη και χάρη, θυμάμαι τον πατέρα μου να χορεύει, ψηλός, ξανθός, γαλανομάτης, για μένα εκείνη την μέρα έμοιζε να μην πατάει στη γη. Ήμουν 12-13 χρονών στο χωριό Μεσιανό  Γιαννιτσών. Η εικόνα αυτή άσβηστη στα μάτια μου αν και βρίσκομαι στην όγδοη δεκαετία της ζωής μου, όμως παρασύρθηκα βλέποντας την χαρά αυτών των νέων παιδιών ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους.

Τι βραδιά Θεέ μου σκέφτηκα. Μόνο Αλήθειες κι ένα Αχ γιατί συνέβησαν όλα αυτά. Σ' αυτό το αφιέρωμα για τη Γενοκτονία των Ποντίων δεν υπήρξε ίχνος κακίας ή μίσους, μόνο ένα αναπάντητο ΓΙΑΤΙ; Τους ευχαριστώ όλους, να με συγχωρέσουν που δεν θα αναφέρων ονόματα αφού δεν τα γνωρίζω. Στο πρόσωπο του Ιεροκλή περιλαμβάνονται όλοι. Συγχαρηστήρια από μια ηλικιωμένη Πόντια Μητέρα και Γιαγιά.

Γράμμα στον Δάσκαλο Τ.Τσακίρη

Γνωρίζω πως όσα γράφω θα φτάσουν στ' αυτιά σου, γιατί ΕΣΥ μου το δίδαξες. Γνωρίζω ακόμη πως ξέρεις πως δεν ήρθα στην κηδεία επειδή ήθελα να θυμάμαι τη μορφή σου σαν δάσκαλο ζωντανό, να θυμάμαι το ήρεμο βλέμμα σου, ν' ακούω εκείνο το ανεπανάληπτο "Δόξα το Θεό" που μου θύμιζε τη μάνα μου, και που το έλεγε και εκείνη με την ίδια πίστη!

Έχω νιώσει την ανάγκη να γράψω αυτά τα λόγια σαν μνημόσυνο για τον ένα χρόνο από τότε που έφυγες, γιατί το μόνο που μπορώ να προσφέρω είναι το ότι σε θυμάμαι κάθε μέρα και θεωρώ άδικο που έφυγες πριν από μένα. Θυμάμαι πως όταν έφυγε η Μαίρη σε ρώτησα: "Τάκη, εμάς γιατί μας κρατάνε;" και μου απάντησες που έχουμε να κάνουμε ακόμη έργο, δηλαδή να πάρουμε και να δώσουμε μαθήματα. Το δικό σου μάθημα το υποψιάστηκα, το δικό μου όχι ακόμη. 

Είθε το συννεφάκι στο οποίο αναπαύεται η ψυχούλα σου να είναι διάφανο, να σε οραματίζομαι και να μας προστατεύεις επειδή δεν μπορώ να σκεφτώ "να είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει". Γνωρίζω άλλωστε ότι δεν είσαι ΕΣΥ κάτω από το σωρό του χώματος αυτού. Και αυτό μου το δίδαξες εσύ.

Σ' ευχαριστώ για όλα όσα μου έδωσες, Δάσκαλε Τσακίρη!

Γιορτή της Μητέρας

Μια Μάνα γιορτάζει και τις 365 μέρες του χρόνου, επειδή τα παιδιά της είναι όλη της η ζωή. Εγώ λόγω των πέτρινων χρόνων και των οικονομικών δυσκολιών και συγκυριών, δεν μπόρεσα να χαρώ την δική μου όπως θα ήθελα ή θα ονειρευόμουν.

Όμως θέλω να στείλω στη σημερινή Μάνα που έχει την ευλογία, τη χαρά της Μητρότητας, να έχει υγεία και τύχη για να χαρεί όλη τη διαδρομή της ζωής των παιδιών της που ο Δημιουργός της χάρησε.

Εύχομαι σ' όλες τις Μάνες, Αγάπη, Ειρήνη, Ευτυχία και Ευημερία!

Σκέψεις

Αναρωτήθηκα πολλές φορές αν χρησιμοποίησα σωστά τη ζωή που μου δόθηκε σ' αυτή την ενσάρκωση. Συνειδητά πορεύτηκα έχοντας την Αγάπη για οδηγό. Για ένα είμαι σίγουρη και το δέχομαι με ταπεινότητα: κατάφερα να μεγαλώσω δύο άντρες με αρχές, ανθρωπιά και χρήσιμους στην κοινωνία μας. 

Νομίζω αυτό τελικά είνια το έργο της ζωής μου. Νιώθω γαλήνη και είμαι ευχαριστημένη βλέποντας την πορεία τους. Να είναι πάντα καλά τα πανάκριβα ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ.

Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου

19 Μαϊου 2019

Ημέρα Μνήμης της εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου. Άνοιξα την τηλεόραση για την Θεία Λειτουργία και είδα έναν γέροντα ταλαιπωρημένο της ζωής να τραγουδάει με νόστο ένα τραγούδι της 'Πατρίδας'. Όλα τα λόγια δεν τα έπιασα, όμως ο σκοπός γνωστός, αξέχαστος, μια και καθημερινά άκουγα τον πατέρα μου, καθισμένο σ' ένα σκαμνί να τραγουδάει με καημό τον ίδιο σκοπό.

Ο πατέρας μου, τώρα αστρική σκόνη, όμως εγώ άκουγα αυτό το πρωί τον γνωστό σκοπό και δάκρυα καυτά ασυναίσθητα έλουσαν το πρόσωπό μου. Σκέφτηκα πως δεν χάθηκαν μόνο 350.000 ψυχές και πόσες άλλες, αλλά και πόσα όνειρα ανθρώπων που δεν έφταιγαν σε τίποτα δεν πραγματοποιήθηκαν.

Ακούτε άραγε εσείς ψηλά στο Σύμπαν;

Δρ. Κωνσταντίνος Βαθρακοκοίλης

Στη ζωή μου έμαθα να λέω 'Ευχαριστώ' στο συνάνθρωπο. Κάπου διάβασα πως το χαμόγελο και το ευχαριστώ δεν στοιχίζουν, αντίθετα δείχνουν χαρακτήρα και αγωγή. Σήμερα λέω εκτός από το καθιερωμένο 'καλή χρονιά' να εκφράσω ένα μεγάλο 'Ευχαριστώ' στον Δρ. Κωνσταντίνο Βαθρακοκοίλη, Οστεοπαθητικό Γιατρό και Φυσιοθεραπευτή.

Ένας νέος ευγενής, επιστήμονας, καταρτισμένος και σε εναλλακτικές θεραπείες τις οποίες εφάρμοσε στην περίπτωση της σπονδηολήσθησης που με ταλαιπωρεί τα τελευταία χρόνια. Ο Κωνσταντίνος με ανακουφίζει με τις επεμβάσεις του τις δέουσες και τον ευχαριστώ από καρδιάς.

Επέκεινα

Ευχή και Δώρο του Δημιουργού προς εμένα, θα θεωρήσω την Πρόθεσή μου και τον Σκοπό, όταν έρθει εκείνη η ώρα, να φύγω με νου ήρεμο και καθαρό, ψυχή διαυγή και πλήρη συνειδητότητα, ώστε να απολαύσω την Μετάβασή μοτ στο 'Επέκεινα' με Χαρά!

Σκέψεις VII

Αλήθεια οι γείτονές μας Αλβανοί γνωρίζουν πως ο δικέφαλος αητός που υπάρχει στη σημαία τους προέρχεται από τη σημαία του Ορθόδοξου Βυζαντίου και πως ο Γεώργιος Καστριώτης ήταν ε΄νας βυζαντινός πρίγκηπας; Άλλωστε ιστορικά οι Ιλλύριοι ήταν ένα απο τα Ελληνικά φύλα, δεν ήταν Σλάβοι, Μογγόλοι, Αγγλοσάξωνες ή κάτι άλλο.

Κάθε λαός οφείλει να τιμά όχι μόνο τη δική του σημαία, μα και των άλλων γειτόνων και μη. Και να μην ξεχνάμε πως η καλή γειτονία θέλει δύο.

Οι άνθρωποι αυτού του πλανήτη να θυμόμαστε πως είμαστε όλοι αδέλφια. Ένας δημιουργός είναι ο πατέρας και είμαστε περαστικοί από την όποια πατρίδα ή οικογένεια. Εμείς οι Έλληνες διαλέξαμε τον σταυρό σαν ορθόδοξοι Χριστιανοί και 9 λουρίδες, 5 μπλε για το γαλάζιο ουρανό και τη θάλασσα και 4 λευκές για το λευκό αγνό φως του ήλιου. Αυτές οι 9 λουρίδες βροντοφωνάζουν το 'Ελευθερία ή Θάνατος' της επανάστασης του 1821 για να αποτινάξουν τον Οθωμανικό ζυγό.

Η ανθρωπιά δεν πρέπει να λείπει από τον κόσμο μας, και εμείς οι Έλληνες σας το δείξαμε όταν είχατε πραγματι ανάγκη, να το θυμάστε!...

Ρητά Άλλων

Κρίνεις μόνο τον εαυτό σου και συγχωρείς μόνο τον εαυτό σου. Η πίστη δημιουργεί τη δύναμη της πεποίθησης και όπου επενδύει καθορίζει την ανταμοιβή της. Γιατί στην πίστη δίνουμε πάντα αυτό που φυλάμε σα θυσαυρό. Κι αυτός ο θυσαυρός επιστρέφεται σε σένα.
_____

Το θέμα δεν είναι μόναχα τι γνωρίζεις αλλά τι κάνεις με αυτά που γνωρίζεις.
_____

Τώρα θα πρέπει να μάθεις ότι μόνο η απεριόριστη υπομονή αποδίδει άμεσα αποτελέσματα.
_____

Η παρούσα κατάσταση του κόσμου και ολόκληρη η ζωή ασθενεί. Ενά ήμουν γιατρός και μου ζητούσαν τη συμβουλή μου θα απαντούσα: 'Δημιουργήστε Σιωπή'.

_____

Μέσω της συγχώρεσης περπατάς σ' αυτό το μονοπάτι όπως περπατούν κι άλλοι, και δεν φαίνεται να διαφέρεις από αυτούς, αν και στην πραγματικότητα διαφέρεις. Έτσι μπορείς να τους υπηρετείς ενώ υπηρετείς τον εαυτό σου και να θέσεις τα βήματά τους στο δρόμο που άνοιξε για σένα ο Θεός και στο δικό τους μέσα απο σένα!
_____

Όταν θα είσαι έτοιμος να δεχτείς ότι μόνο πράγμα που έχει πραγματικά σημασία στην πλασμαατική ζωή είναι μια επιτυχημένη ολοκλήρωση των μαθημάτων της αληθινής συγχώρεσης, τότε θα είσαι πραγματικά σοφός.

Σκέψεις του Δαλάϊ Λάμα

Δαλάϊ Λάμα

Στη φρενίτιδα της σύγχρονης ζωής, έχουμε λησμονήσει την αληθινή αξία που έχει ο άνθρωπος. Οι άνθρωποι κατάντησαν να είναι μόνο το άθροισμα αυτών που παράγουν. Τα ανθρώπινα όντα ενεργούν πλέον ως μηχανές που σκοπός τους είναι να βγάζουν χρήματα.

Αυτό είναι πέρα για πέρα λανθασμένο. Σκοπός της απόκτησης χρημάτων είναι η ευτυχία της ανθρωπότητας και όχι το αντίθετο.

Σκέψεις VI

Τελικά αυτό που ακούγεται πάντα στις κηδείες, "Ματαιότης Ματαιοτήτων" είνια πολύ φιλοσοφημένο. Μόλις όμως ο άνθρωπος απομακρυνθεί από το περιβάλλον του νεκροταφείου το ξεχνά, το απωθεί και συνεχίζει απτόητος και αμετανόητος την ίδια ζωή που έκανε!

Σκέψου πως όλα όσα σκέφτηκες, έπραξες, απέκτησες, αγάπησες, με σωστό ή λάθος τρόπο, όταν φεύγεις είναι σκόνη που διαλύεται στο κοσμικό Σύμπαν, το μόνο που θα σε ακολουθήσει είναι το όποιο καλό έκανες στον συνάθρωπό σου χωρίς να σκεφτείς κάποια ανταπόδοση.

Γι αυτό να θυμόμαστε συχνότερα ότι το ρητό 'Ματαιότης Ματαιοτήτων" είναι ένα καλό Δίδαγμα.

Φωτογραφείο

Δεν ντρέπομαι να ομολογήσω πως είμαι τοπικίστρια και αγαπώ τη γειτονιά μου. Έτσι μπήκα στο L.K. studio photography και έμεινα πελάτης κάτι χρόνια τώρα. Μπορείτε να δείτε τη σελίδα τους εδώ και εδώ.

Λόγω ηλικίας οι γνώσεις μου για τα ηλεκτρονικά εργαλεία δεν είναι αυτές που θα ήθελα, όμως λόγω χαρακτήρα βρίσκω πάντα ανθρώπους που με βοηθούν να συμβαδίσω με την εποχή μου. Φίλςο και βοηθός μου είναι ο φωτογράφος Λευτέρης και η γλυκιά σύντροφός του Κατερίνα που με βοηθούν να περάσω φωτογραφίες από το κινητό και τη φωτογραφική μηχανή σε στιακάκι για να το χρησιμοποιήσω στο διαδίκτυο όπου έχω facebook και το παρών blog. Σε αυτά τα μέσα κοινοποιώ όσα νομίζω ότι ενδιαφέρουν τον άνθρωπο.

Θεωρώ τύχη που γνώρισα δυο νέους ανθρώπους με χαρίσματα που με κάνουν να σκέφτομαι αισιόδοξαγια τα νεώτερα άτομα της υλιστικής εποχής μας.

Ένα ευχαριστώ στον Λευτέρη και στην Κατερίνα που βρέθηκαν στον δρόμο μου. Τους εύχομαι καλή χρονιά με υγεία και χαρά.

Συμβουλές Βούδα

Να στηρίζεσαι στο μήνυμα του πνευματικού δασκάλου, όχι στην προσωπικότητά του

Να στηρίζεσαι στο νόημα, όχι απλώς στα λόγια

Να στηρίζεσαι στο αληθινό νόημα, όχι στο επιφανειακό

Να στηρίζεσαι στο σοφό μέρος του νου σου, όχι στον κοινό, προγραμματιστικό νου

Κατεστημένο

Αργά το βράδυ, μαγεμένη ακούω τα τραγούδια του Παύλου Σιδηρόπουλου που είναι φωνή αγωνίας της ζωής τους, η αγάπη για τον άνθρωπο, σοφία που βλέπαν όλα τα στραβά της κοινωνίας και σκεφτόμαι ότι όλοι οι κατά καιρούς νεολαίοι της πατρίδας μας δεν μπόρεσαν να αλλάξουν πράγματα και καταστάσεις. Αντιθέτως, τελικά του άλεσε ο μύλος του 'συστήματος'.

Και αναρωτιέμαι συχνά, γιατί αυτό το όποιο σύστημα ή κατεστημένο στη χώρα μας είναι ανίκητο. Μήπως βοηθάμε όλοι μας και διατηρείται;

Ακούστε ένα ωραίο τραγούδι του Σιδηρόπουλου εδώ

Μέθοδος

Να έχει πίστη μόνο σε αυτό το ένα πράγμα και θα είναι αρκετό.

Ο Θεός επιθυμεί να είσαι στον παράδεισο, και τίποτα δεν μπορεί να σε κρατήσει μακρυά από αυτόν και αυτόν μακρυά από σένα.

Οι πιο ακραίες λανθασμένες αντιλήψεις σου, οι παράξενες φαντασιώσεις σου, οι πιο σκοτεινοί σου εφιάλτες, όλα δε σημαίνουν τίποτα.

Δεν θα υπερισχύσουν ενάντια στην Ειρήνη που επιθυμεί ο Θεός για σένα.

Η Δύναμη της Πρόθεσης και Προσευχή

Πρόθεσή μου είναι να βιώνω έναν αρμονικό τρόπο ζωής.

Πρόθεσή μου είναι να βιώνω την υγεία και την ενέργεια που με οδηγούν σε δημιουργικές περιπέτειες.

Πρόθεσή μου είναι να έχω άφθονη χορήγηση των απαραίτητων, η στέγη και η τροφή και όλα αυτά που έχω ανάγκη για να βιώσω τη ζωή, να μου δοθούν σε μεγάλη αφθονία και εγώ να μεταφέρω και να μοιράζομαι αυτή τη μεγάλη αφθονία με άλλους.

Προσευχή 
Πναύμα επιθυμώ να με χρησιμοποιήσεις. Βάλε με να δουλέψω και δείξε μου τι μπορώ να κάνω. Δώσε μου την ευκαιρία να ζήσω το φως μου, να πω την αλήθεια μου, και να είμαι φορέας αυτού του φωτός σε όλο τον πλανήτη.

Πολιτική

Το 2015 έγινε μια πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα που νομίζω πως πολλοί από τους Έλληνες προσδοκούσαν πως έτσι ίσως άλλαζε η νοοτροπία και ίσως η ζωή τους γυρνούσε προς το καλύτερο. Δεν βαριέσαι, το 'πρώτη φορά αριστερά' ήταν όνειρο απατηλό με το μισό ΠΑΣΟΚ να μετακινείται προς το ΣΥΡΙΖΑ.

Η Ελλάδα, αυτός ο πανέμορφος τόπος, φαίνεται πως κουβαλάει μια κατάρα. Έχει μάλλον να κάψει ένα βαρύ κάρμα. Μετά από δεκαετίες δικομματισμού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ονειρευόμασταν μια αναγέννηση, η οποία δεν ήρθε. Αυτό που βίωσα είναι πως πήραν την εξουσία μαζί με τους ΑΝΕΛ για να κατεδαφίσουν, κι αυτοί με τη σειρά τους, ό,τι είχε απομείνει, αν είχε απομείνει κάτι όρθιο. Κατάφεραν να χάσουμε την κυριαρχία στο ίδιο μας το σπίτι. Δεν είναι που μας κυβερνουν από ιδρύσεως αυτού του κράτους άνθρωποι διεφθαρμένοι, είναι που κατάφεραν να διαφθείρουν και τον τελευταίο πολίτη. Κάτι αδιανόητο. Παντού κλέφτες και ψεύτες.

Η δική μου γενιά, τα παιδιά του πολέμου όπως μας ονομάζω, περάσαμε πολύ δύσκολα χρόνια στέρησης ακόμα και των απαραίτητων για να μεγαλώσουμε, να μορφωθούμε και να κάνουμε οικογένεια. Δικαολογούσαμε την κατάσταση επειδή βρεθήκαμε να μεγαλώνουμε μετά από ένα παγκόσμιο πόλεμο που στην Ελλάδα τον ακολούθησε ένας αδικαιολόγητος εμφύλιος. Και τώρα βρισκόμαστε στην τρίτη ηλικία και ξαφνικά βιώνουμε καταστάσεις στέρησης, ανασφάλειας με τις συντάξεις που δεν φτάνουν για να βγάλουμε το μήνα. Τα 2/3 της μιας σύνταξης που μας συντηρεί τα παίρνουν πίσω με την υπερφορολόγηση και τα τιμολόγια της ΔΕΗ, της θέρμανσης και γενικά με την ακρίβεια μια και ο Σημίτης μας έβαλε στο ευρώ με μια δραχμή σε εξευτελιστική τιμή.

Προσδοκούσαμε πως σαν νέος ο Τσίπρας θα έκανε καλύτερες διαπραγματεύσεις, όμως αυτός δεν τόλμησε α' αλλάξει το κατεστημένο. Το χρέος δυσθεώρατο, ένα κράτος χρεοκοπημένο με τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Η αγορά των Ελλήνων σε ύφεση εδώ και 8 χρόνια ενώ αλωνίζουν οι ξένες εταιρίες και τα μεγάλα Τραστ.

Ο άντρας μου είχε μια ομολογουμένως καλή σύνταξη λόγω του επικουρικού που πλήρωσε ο ίδιος επί 30 χρόνια. Και όμως κατάφεραν να μας κόψουν και την επικουρική σύνταξη που είχαμε πληρώσει από τον Ιανουάριο του 2018. Η κύρια σύνταξη δεν φτάνει ούτε για το μισό μήνα και η απάντηση της Διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας ήταν πως δεν πεινάτε μια και παίρνετε την κύρια σύνταξη. Η ζωή των ηλικιωμένων μόως δεν είναι μόνο να αντιμετωπίζουν την πείνα. Έχουν προβλήματα υγείας σωματικής και ψυχικής και η κυβέρνηση ξέρει μόνο να παίρνει.

Λυπάμαι, έκανα το λάθος να παραμείνω στην πατρίδα μου και δεν ξενιτεύτηκα όπως τ' αδέλφια μου. Αν το είχα κάνει θα είχα εξασφαλίσει τα γεράματά μου σ' ένα κράτος με δομή και ανταποδοτικότητα. Αργά όμως για μεταμέλεια πια. Ελπίζω μόνο στην τιμωρία τους από το Σύμπαν.

Βλάσης Γαβριηλίδης

Διάβασα στην Εστία της 8ης Ιουλίου 2018 ένα αφιέρωμα στον μεγάλο δημοσιογράφο Βλάση Γαβριηλίδη και στάθηκα προβληματισμένη σ' αυτά που είπε το 1880, μια ωμή αλήθεια που ξεσκίζει σωθικά. Είπε: "Η Ελλάς δεν είναι κράτος, αλλά λημέρι", καταδικάζοντας το... αεροκοπάνισμα στο Καφενείο της Ωραίας Ελλάδος.

Ήταν η εποχή που διαπίστωνε πως στην χώρα μας κατορθώσαμε να διαφθείρουμε ακόμα και τη διαφθορά! Το φαντάζεστε; Το 1880!

Περισσότερα για τον Βλάση Γαβριηλίδη εδώ και εδώ

Τάκης Τσακίρης

Στις 15 Ιουνίου 2018 κηδεύτηκε στα νεκροταφεία Αναστάσεως ο αγαπημένος δάσκαλος των ομάδων Αυτογνωσίας του Κριναετού, Τάκης Τσακίρης. Δεν θέλω να νιώθω θλιμμένη, όμως δεν το κρύβω πως έχω ένα μούδιασμα γι' αυτόν τον θάνατο. Ο δάσκαλος Τσακίρης μου έδειξε, μου έμαθε το δρόμο του γυρισμού από κει που ξεκινάμε όταν ενσαρκωνόμαστε. Μου έδωσε πολλά, συμβουλές, προσευχήθηκε για μένα και τα παιδιά μου και μου έμαθε πως όλα στη ζωή μας γίνονται για κάποιο λόγο: 'για να διδαχθούμε'.

Ήταν και και θα είναι φίλος και προστάτης και από ψηλά, όπως μου εμπιστεύθηκε πως και οι αναχωρηστές δάσκαλοί μας, μάς φροντίζουν και μας καθοδηούν συνεχώς. Θα μπορούσα να γράψω σελίδες για τον δάσκαλο Τσακίρη, όμως δεν θα απαλλύνουν τον πόνο μου. Κουράγιο στη γυναίκα του Φωτεινή, στον γυιό του και στους στενούς του συγγενείς.

Καλό σου ταξίδι, Δάσκαλε, και εύχομαι να βρεις εκεί ψηλά όλα όσα μας δίδαξες.