Το 2015 έγινε μια πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα που νομίζω πως πολλοί από τους Έλληνες προσδοκούσαν πως έτσι ίσως άλλαζε η νοοτροπία και ίσως η ζωή τους γυρνούσε προς το καλύτερο. Δεν βαριέσαι, το 'πρώτη φορά αριστερά' ήταν όνειρο απατηλό με το μισό ΠΑΣΟΚ να μετακινείται προς το ΣΥΡΙΖΑ.
Η Ελλάδα, αυτός ο πανέμορφος τόπος, φαίνεται πως κουβαλάει μια κατάρα. Έχει μάλλον να κάψει ένα βαρύ κάρμα. Μετά από δεκαετίες δικομματισμού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ονειρευόμασταν μια αναγέννηση, η οποία δεν ήρθε. Αυτό που βίωσα είναι πως πήραν την εξουσία μαζί με τους ΑΝΕΛ για να κατεδαφίσουν, κι αυτοί με τη σειρά τους, ό,τι είχε απομείνει, αν είχε απομείνει κάτι όρθιο. Κατάφεραν να χάσουμε την κυριαρχία στο ίδιο μας το σπίτι. Δεν είναι που μας κυβερνουν από ιδρύσεως αυτού του κράτους άνθρωποι διεφθαρμένοι, είναι που κατάφεραν να διαφθείρουν και τον τελευταίο πολίτη. Κάτι αδιανόητο. Παντού κλέφτες και ψεύτες.
Η δική μου γενιά, τα παιδιά του πολέμου όπως μας ονομάζω, περάσαμε πολύ δύσκολα χρόνια στέρησης ακόμα και των απαραίτητων για να μεγαλώσουμε, να μορφωθούμε και να κάνουμε οικογένεια. Δικαολογούσαμε την κατάσταση επειδή βρεθήκαμε να μεγαλώνουμε μετά από ένα παγκόσμιο πόλεμο που στην Ελλάδα τον ακολούθησε ένας αδικαιολόγητος εμφύλιος. Και τώρα βρισκόμαστε στην τρίτη ηλικία και ξαφνικά βιώνουμε καταστάσεις στέρησης, ανασφάλειας με τις συντάξεις που δεν φτάνουν για να βγάλουμε το μήνα. Τα 2/3 της μιας σύνταξης που μας συντηρεί τα παίρνουν πίσω με την υπερφορολόγηση και τα τιμολόγια της ΔΕΗ, της θέρμανσης και γενικά με την ακρίβεια μια και ο Σημίτης μας έβαλε στο ευρώ με μια δραχμή σε εξευτελιστική τιμή.
Προσδοκούσαμε πως σαν νέος ο Τσίπρας θα έκανε καλύτερες διαπραγματεύσεις, όμως αυτός δεν τόλμησε α' αλλάξει το κατεστημένο. Το χρέος δυσθεώρατο, ένα κράτος χρεοκοπημένο με τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Η αγορά των Ελλήνων σε ύφεση εδώ και 8 χρόνια ενώ αλωνίζουν οι ξένες εταιρίες και τα μεγάλα Τραστ.
Ο άντρας μου είχε μια ομολογουμένως καλή σύνταξη λόγω του επικουρικού που πλήρωσε ο ίδιος επί 30 χρόνια. Και όμως κατάφεραν να μας κόψουν και την επικουρική σύνταξη που είχαμε πληρώσει από τον Ιανουάριο του 2018. Η κύρια σύνταξη δεν φτάνει ούτε για το μισό μήνα και η απάντηση της Διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας ήταν πως δεν πεινάτε μια και παίρνετε την κύρια σύνταξη. Η ζωή των ηλικιωμένων μόως δεν είναι μόνο να αντιμετωπίζουν την πείνα. Έχουν προβλήματα υγείας σωματικής και ψυχικής και η κυβέρνηση ξέρει μόνο να παίρνει.
Λυπάμαι, έκανα το λάθος να παραμείνω στην πατρίδα μου και δεν ξενιτεύτηκα όπως τ' αδέλφια μου. Αν το είχα κάνει θα είχα εξασφαλίσει τα γεράματά μου σ' ένα κράτος με δομή και ανταποδοτικότητα. Αργά όμως για μεταμέλεια πια. Ελπίζω μόνο στην τιμωρία τους από το Σύμπαν.
