Θα φύγω ένα ξημέρωμα
αθόρυβα όπως έζησα
όταν ο ήλιος χρυσώνει τον ουρανό με τις ακτίνες του
και τα πουλιά τιτιβίζοντας
τον υποδέχονται με χαρά
Θ' αφήσω πίσω μου ό,τι αγάπησα,
τους ανθρώπους τους δικούς μου κι όσους δεν γνώρισα,
το σπίτι που έκτισα και έζησα τη ζωή μου όλη
Θα τα βλέπω σιγά-σιγά
να τυλίγονται σε μία ομίχλη,
ομίχλη κι εγώ φωτεινή
θ'ανέβω να συναντήσω τον Δημιουργό μου
και γνωρίζω πως με περιμένει
μ' αγγαλιά ανοιχτή
γεμάτη αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου