Αργά το βράδυ, μαγεμένη ακούω τα τραγούδια του Παύλου Σιδηρόπουλου που είναι φωνή αγωνίας της ζωής τους, η αγάπη για τον άνθρωπο, σοφία που βλέπαν όλα τα στραβά της κοινωνίας και σκεφτόμαι ότι όλοι οι κατά καιρούς νεολαίοι της πατρίδας μας δεν μπόρεσαν να αλλάξουν πράγματα και καταστάσεις. Αντιθέτως, τελικά του άλεσε ο μύλος του 'συστήματος'.
Και αναρωτιέμαι συχνά, γιατί αυτό το όποιο σύστημα ή κατεστημένο στη χώρα μας είναι ανίκητο. Μήπως βοηθάμε όλοι μας και διατηρείται;
Ακούστε ένα ωραίο τραγούδι του Σιδηρόπουλου εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου