Δημοκρατία και Αγάπη

Δεν μπορώ να κρύψω την απογοήτευσή μου για την φθορά πολλών λέξεων της Ελληνικής γλώσσας.

Θα μιλήσω για τη λέξη "Δημοκρατία" που έχει χάσει το πραγματικό της νόημα. Ποια Δημοκρατία, μας κυβερνούν μειοψηφίες που φροντίζουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα και των δικών τους. Είναι θλιβερό να βλέπεις νόμους τους οποίους φέρνουν στα μέτρα τους και να μην σου αφήνουν φωνή να ζητήσεις το δίκιο σου. Αυτή δεν είναι η Δημοκρατία που θέλουμε και ονειρευτήκαμε.

Επίσης με καίει η λέξη 'Αγάπη'. Μόνο ένας του άξιζε να τη χρησιμοποιεί: ο Ιησούς, που ήλθε για να διδάξει την Αγάπη χωρίς όρια. Σ 'αυτό το γήινο επίπεδο η λέξη Αγάπη δηλώνει ιδιοτέλεια... δηλαδή η αγάπη είναι δούναι και λαβείν. Η εξήγηση δεν με ικανοποιεί. Η αγάπη θα έπρεπε να είναι ανιδιοτελής, με θυσία χωρίς καμιά προσδοκία ανταπόδοσης, όπως το Σύμπαν - η Φύση δίνει χωρίς να περιμένει τίποτε. Άλλωστε ο Δημιουργός με Αγάπη και Σοφία δημιούργησε! Όπως είπε ο μεγάλος Β. Ουγκώ: "Είμαστε τυχεροί όταν μας αγαπούν, και ας είμαστε αυτοί που είμαστε!".