Ευχαριστώ

 

Μια ηλιαχτίδα τρύπωσε από το τζάμι, έπεσε πάνω στα βλέφαρά μου και με ξύπνησε... Άνοιξα τα μάτια μου και το πρώτο που είπα ήταν ένα μεγάλο Ευχαριστώ στον 'Θεό'. Σκέφτηκα πόσο τυχερή στάθηκα στη διαδρομή αυτής της ζωής μου που μπορώ να χρησιμοποιώ όλες τις αισθήσεις μου παρόλο που έκλεισε τα 84 χρόνια! Ευχαριστώ τον Πλάστη αυτού του όμορφου κόσμου που μ'αξιώνει να βλέπω όλη αυτή την ομορφιά της δημιουργίας, τον ήλιο να φωτίζει και να ζεσταίνει τον άνθρωπο, το φεγγάρι να φωτίζει τα βράδια του και τον έναστρο ουρανό με τα εκατομμύρια των αστεριών να προβληματίζει για τους γαλαξίες και γενικά για τη δημιουργία.

Συνεχόζοντας, 'ευχαριστώ' πολλά για τη χαρά που μου δίνουν τα τιτιβίσματα των πουλιών, οι φωνές των γατιών που ερωτοτροπούν αδιαφορώντας για τους πάντες. Αυτό όμως που με ζωντανεύει είναι το πήγαινε-έλα των ανθρώπων, μαθητές, εργαζόμενοι, ίσως και πολλοί ηλικιωμένοι που παίρνουν μέρος στο κυνήγι της ζωής, για να πάρουν το μερτικό που κατά τη γνώμη του καθενός, του ανήκει.

Και τότε σκέφτομαι πως για να είμαι ακόμα εδώ φαίνεται πως το αξίζω!...

Πόσα ευχαριστώ για τα άκρα του σώματός μου, τα χέρια που εθυπηρέτησαν γονείς, αδέλφια ακόμα και ξένους, που μεγάλωσαν δυο παιδιά χωρίς καμιά βοήθεια. Δεν παραπονιέμαι, μόνο αλήθειες γράφψ. Και ατελείωτα ευχαριστώ για τα πόδια μου που στηρίζουν το σώμα μου, που το πηγαίνουν και το φέρνουν όπου υποδείξει ο εγκέφαλος και θα πρεπε να τους φερόμαστε με αγάπη και κατανόηση. Και πολλά ευχαριστώ για όσα προσφέρονται στον άνθρωπο από τη γη, τους καρπούς της, από τα δέντρα, τα λουλούδια, τα ποτάμια, τις λίμνες και την απέραντη θάλασσα. 

Για πόσα πολλά πρέπει εμείς οι άνθρωποι να είμαστε όχι απλώς ευγνώμονες μα θα λεγα χαρούμενοι που αυτό το σύμπαν μας αγαπά και μας τα προσφέρει απλόχερα. Όταν τα αποφασίσεις η ζωή είναι απλή και εύκολη, λέω εγώ τώρα!...