Το κόκκινο νησί - 'Αδμητος

Η Θάλλασα η γαλάζια μιλά τη γλώσσα μας

Κι ο ουρανός, η Σημαία μας είναι

Οι τάφοι των Πατέρων μας απόδειξη δογματική

Ο ωραίος λαός, απόδειξη πραγματική

Οι αγχόνες ακόμα στημένες

Των Χριστιανών ο Χριστός ξανασταυρώνεται!

Πόσο μόνα μοιάζουν τα βουνά, πόσο ερημικά!

Σαν δεν ακούγονται κροταλισμοί φεροί πολυβόλων

Σαν δεν ακούγονται αντάρτικα τραγούδια

Σαν δεν γεμίζουν από πατημασιές αγωνιστών

Πόσο έρημα και άσκοπα είναι τα βουνά

Κι οι πόλεις;

Πεθαίνουν στη ρουτίνα της σαπίλας

Πεθαίνουν στο λυκαυγές του μισοφέγγαρου

Και στο λυκόφως του Ελληνισμού

Μαπλησιάζει

Η ώρα πλησιάζει, θα ξανάρθει, θα ξαναγίνει

Κάθε λιθάρι και τουφέκι

Κάθε σπίτι και στρατώνας

Κάθε δέντρο και μια παγίδα

Παγίδα θανά του και νεκρανάστασης

Και σαν θα γίνει

Στους χάρτες όλου του Κόσμου

η Κύπρος

Κόκκινο θα σημειώνεται νησί

Γιατί το ίμα που θα χυθεί

θα πρέπει να χορτάσει

το αιώνας διψασμένο Ελληνικό Κορμί.

Άδμητος, 21/8/1990